نماز واقعی

حماد بن عیسی می گوید :

در محضرامام صادق (ع) بودم . به من فرمودند : « آیا می توانی نماز را خوب بخوانی ؟ »

گفتم : « چگونه نمی توانم وحال آن که کتاب « حریز» را که درباره نماز نوشته شده است ، از حفظ دارم .»

حضرت فرمودند : « برای تو ضرر ندارد . برخیز و نمازی بخوان تا من ببینم چگونه می خوانی . »

حسب الامر حضرت رو به قبله ایستادم و شروع به خواندن نماز کردم . تمام اجزاء آن را به دقت به جای آوردم ؛ اما حضرت آن را نپسندیدند و فرمودند : « نماز را خوب نخواندی ، واقعا چقدر زشت است برای مردی که حدود هفتاد سال از عمرش می گذرد حال آن که نمی تواند یک نماز کامل با مراعات حدود کامله آن بخواند ! »

من خجالت کشیدم و خود را کوچک دیدم و عرض کردم : « فدایت شوم ! شما نماز را به من تعلیم بدهید . »

پس امام رو به قبله ، راست ایستادند و دست های خود را آزاد گذاردند و انگشت های دست آن حضرت به هم گذاشته شده و مابین دو قدم آن حضرت از سه انگشت باز بیشتر فاصله نداشت و انگشت های پای خود را رو به قبله کردند و تا آخر نماز هم رو به قبله بود و با تواضع و حضور قلب گفتند : « الله اکبر . »

سوره حمد و توحید را به آرامی و خوبی خواندند و بعد از تمام شدن سوره توحید ، به قدر یک نفس کشیدن صبر کردند . بعد دست خود را بلند کرده تا مقابل صورت بردند و در حالی که ایستاده بودند ، گفتند : « الله اکبر . »

پس از آن ، به رکوع رفتند و کف دست را به کف زانو گرفتند . انگشتان آن حضرت از هم باز بود . زانو را به عقب دادند ، چنانکه پا راست شد و پشت آن حضرت طوری مساوی شد که اگر قطره آبی بر آن می گذاشتند ، به هیچ طرفی نمی ریخت .

گردن خود را کشیده و سر را به زیر نینداختند و چشم ها را بر هم گذاردند و سه مرتبه به آرامی گفتند : « سبحان ربی العظیم و بحمده . »

بعد راست ایستادند و چون خوب ایستادند ، گفتند : « سمع الله لمن حمده . » و در همان حال که ایستاده بودند ، دست را تا مقابل صورت بردند وگفتند : « الله اکبر . » بعد به سجده رفتند .

دو دست را پیش زانو ها ، مقابل صورت خود بر زمین گذاشتند و انگشتان آن حضرت به هم گذارده شده بود . سه مرتبه گفتند : « سبحان ربی الاعلی و بحمده . »

اعضای بدن خود را باز گذارده و بر یکدیگر نگذاشته بودند و در حال سجده دست را به بدن چسبانده و بدن را بر پا نگذاشته بودند و بر هشت موضع خود که بر زمین گذاشته بودند ، سجده کردند که پیشانی و دوکف دست و دو سر زانو و دو سر انگشت بزرگ پا و سر بینی باشد .

بعد از نماز فرمودند : « گذاشتن هفت موضع بر زمین در موقع سجده واجب است ؛ که پیشانی و دوکف دست و دو سر زانو و دو سر انگشت بزرگ پا باشد . اما گذاشتن بینی بر زمین مستحب است . و آنها همان مواضع است که خداوند در قرآن کریم می فرماید : « مسجد ها از آنِ خداست و با وجوده خدای یکتا کسی را به خدایی مخوانید . »

پس از آن سر از سجده برداشتند و وقتی نشستند ، گفتند : « الله اکبر. » و به ران چپ نشسته و پشت پای راست را بر کف پای چپ نهادند و گفتند : « استغفر الله ربی و اتوب الیه. » دوباره در حالی که نشسته بودند گفتند : « الله اکبر. » بعد به سجده دوم رفتند و مانند سجده اول ، سجده دوم را تمام کردند .

در رکوع وسجود هیچیک از اعضا را بر یکدیگر نگذاشته بودند و موقع سجده آرنج دست خود را باز گذاشته و بر زمین ننهاده بودند . در حال خواندن تشهد ، انگشتان حضرت از یکدیگر باز بود .

چون از نماز فارغ شدند ، فرمودند : « ای حماد ! این چنین نماز بخوان . »